تهدک

لغت نامه دهخدا

تهدک. [ ت َ هََ دْ دُ] ( ع مص ) سختی کردن به سخن و ترسانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تهدم. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس