تهانه

لغت نامه دهخدا

تهانه. [ ت َ ن ِ ] ( اِ ) مأخوذ از هندی ، قلعه کوچک و توقفگاه عمده یک ناحیه. ( ناظم الاطباء ).

ماخوذ از هندی قلعه کوچک و توقفگاه عمده یک ناحیه

تهانه: ( تَه ) به علاوه ی پسوند ( آنه ) به معنای آن چه که در ته هر چیزی یا جایی هست، ته مانده؛ مقابل سرانه.