تنیسون الفرد

دانشنامه آزاد فارسی

تنیسون آلفرد. تِنیسون، آلفِرِد (۱۸۰۹ـ۱۸۹۲)(Tennyson, Alfred)
تِنیسون، آلفِرِد
شاعر انگلیسی. بین ۱۸۵۰ و ۱۸۹۲ شاعر دربار بود. اشعار او شکوهمند و موسیقایی اند و شاعران کمی توانسته اند به دقایق و ظرایف زبانی او دست یابند. آثار او مشتمل اند بر «بانویِ شالوت» (۱۸۳۳)، «خیالبافان بی غم» (۱۸۳۳)، «اولیس» (۱۸۴۲)، «فروشکن، فروشکن، فروشکن» (۱۸۴۲) و «یورش تیپ سواره نظام سبکْ اسلحه» (۱۸۵۴)؛ دو داستان بلند با نام های عمارت لاکسلی (۱۸۳۲) و ماد (۱۸۵۵)؛ مرثیۀ به یاد آ (۱۸۵۰)؛ و سلسله اشعار بلندی دربارۀ افسانه های آرتوری با نام چکامه های شاه(۱۸۵۹ـ۱۸۸۹). در کیمبریج تحصیل کرد. دوران اسف بار کودکی و جوانی او موجب حساسیّت بسیار زیاد و افسردگی او در سال های بعدی زندگی اش شد. در ۱۸۳۳ مرگ نویسندۀ انگلیسی آرتور هالام (که دوست صمیمی او در سال های اقامت اش در کیمبریج بود) موجب نوشتن سلسله اشعار مرثیه ای به نام به یاد آ شد که با گذشت ایّام، به شرحِ کش مکش های روحی و اعتراف به ایمان تبدیل شدند. تنیسون در همان سال به جایِ وُردزورث، شاعر دربار شد و با اِمیلی سِلْوود (۱۸۱۱ـ۱۸۸۹) ازدواج کرد. در ۱۸۸۴ به جرگۀ نجیب زادگان پیوست. از ویژگی های اشعار تِنیسون دربرداشتن طیف وسیعی از علایق است که با عمیق ترین احساسات و آرمان های بشر ی همراهند؛ مفهوم عمیقی از زیبایی را با خود دارند؛ و در ارائۀ توصیفی روشن و دقیق، قدرت خارق العاده ای دارند. غالباً با یک عبارت کوتاه، توصیف های خود را زیبا می سازد و با تطابق دقیق احساس و لحن، این توصیف را به اوج می رساند.

پیشنهاد کاربران

بپرس