تنگه بغرا. [ ت َ گ َ / گ ِ ی ِ ب َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از برگ بغرا است. ( از برهان ) ( آنندراج ). رشته ای که بدان آش بغرا می سازند. ( ناظم الاطباء ) : قلیه صراف است و روغن مشتری در میانْشان تنگه بغرا خوش است.بسحاق اطعمه.رجوع به تنگه شود.
