تنگرس. [ ت َ گ َ ] ( اِ ) گونه ای از اَرْجَنَگ ، و تنگرس نامی است که در کرج و دره زیارت به این درخت دهند و نامهای دیگر آن ، گیزی و شال چس است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). درختی از تیره عنابها که خواص عمومی و دارویی تیره خود را دارد و چهار گونه از این گیاه تاکنون در جنگلهای شمالی ایران شناخته شده است. گونه های مختلف این گیاه در جنگلهای شمال خراسان و استپ های اطراف تهران نیز می رویند. میوه گیاه مذکور در تداوی بعنوان مسهل مصرف می شود. ارجنگ. شال چس. شغال چس. قره میخ. قره زله. گیزی. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به جنگل شناسی کریم ساعی ج 2 ص 227، 260 و 261 و ارژن و کنگرس شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) درختی ازتیر. عنابها که خواص عمومی و دارویی تیر. خود را دارد و چهار فراخ و از این گیاه تاکنون در جنگلهای شمالی ایران شناخته شده است . گونه های مختلف این گیاه در جنگلهای شمال و خراسان و استپ های اطراف تهران نیز میروید . میو. گیاه مذکور در تداوی بعنوان مسهل مصرف میشود ارجنگ شال چس شغال چس قره میخ قره زله گیزی .
