در گویش پارسی بهبهانی به کوچه های تنگ ؛ تنگاره گفته میشود
در لهجه مردم خمین، تنگاره به معنای تفال زدن هست منتها تفال عملی یعنی مثلا اگر کسی در ابتدای فصل سرما به شدت خودش را بپوشاند میگویند تنگاره یک زمستان سرد را گرفته است.
در لهجه ماهشهری به مفهوم کوچه وگاهی هم به محله اطلاق می شده