تنگ و تاریک

لغت نامه دهخدا

تنگ و تاریک. [ ت َ گ ُ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) تنگ و تار. بی وسعت و بی روشنایی. نقیض فراخ و روشن. تاریک و محقر :
دور شو، دور شو ز نزدیکش
روشنی شو ز تنگ و تاریکش.
سنایی.
رجوع به ماده قبل و تنگ و همچنین تاریک و دیگر ترکیبهای این دو کلمه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس