تنگ خویی

لغت نامه دهخدا

تنگ خویی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) بدخویی. ( ناظم الاطباء ) : آفت ملک شش چیز است ، حرمان...و تنگ خویی و افراط خشم و کراهت... ( کلیله و دمنه ). و منعی نیکو، بی تنگ خویی می فرمای. ( کلیله و دمنه ).
چو دریا دُر دهد بی تلخ رویی
گهر بخشد چو کان بی تنگ خویی.
نظامی.
رجوع به تنگ خو و تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

بدخویی .

فرهنگ عمید

بدخویی.

پیشنهاد کاربران

بد خویی
بد اخلاقی
تند خویی
. . . حرمان و فتنه و هوا و خلاف روزگار و تنگ خویی و نادانی. . .
کلیله و دمنه

بپرس