تنگ جای. [ ت َ ] ( اِ مرکب ) جایی بی وسعت. مکانی که کسی به دشواری در آن جای گیرد : همه نعل مرکب زنم باژگونه به وقتی کزین تنگ جا می گریزم.خاقانی.به عرض دو میدان در آن تنگ جای فشردند چون کوه پولاد و پای.نظامی.رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.