تنگ بیز

لغت نامه دهخدا

تنگ بیز. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ / ت َ ] ( اِ مرکب ) غربالی را گویند که آن را از موی دم اسب در غایت تنگ چشمی ببافند و چیزهایی را که خواهند بسیار نرم و باریک شود بدان ببیزند. ( برهان ). موبیز و غربال. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تنک بیز شود. || پالاون و ترشی پالا را گویند و آن ظرفی است که مانند کفگیر سوراخها دارد و بدان چیزها را صاف کنند. ( از برهان ).

فرهنگ فارسی

پالادن و ترشی پالا را گویند و آن ظرفی است که مانند کفگیر سوراخها دارد و بدان چیزها را صاف کنند .

فرهنگ عمید

= الک

پیشنهاد کاربران

بپرس