تنکابنی محمد بن سلیمان

[ویکی نور] آیت الله میرزا محمد بن سلیمان بن محمد تنکابنی، مجتهد تنکابنی و یا صاحب «قصص العلماء» در سال 1198ش (1234ق)، در روستای سلیمان آباد تنکابن به دنیا آمد. پدرش میرزا سلیمان، از علمای بزرگ عصر خویش محسوب می شد.
وی تحصیلات اولیه را نزد پدرش آموخت و آن طور که خود در شرح حال خویش در «قصص العلماء» می نویسد، پدرش به او علاقه ای خاص داشته است.
وی پس از مدتی تحصیل نزد پدرش، برای تکمیل دانش به قزوین که در آن زمان از مراکز علوم عقلی و نقلی بود رهسپار شد و نزد دانشمندان معروف آن شهر، مانند ملا صالح برغانی کسب فیض کرد. پس از چندی به اصفهان و سپس به کربلای معلی رفت و مدتی نزد آیات عظام، شیخ مرتضی انصاری و محمدحسن صاحب «جواهر» به تحصیل پرداخت و آن گاه در حوزه درس آیت الله شیخ ابراهیم قزوینی صاحب کتاب معروف «ضوابط الاصول» وارد شد و مدت ها از محضر او بهره مند گردید.
میرزا محمد تنکابنی، پس از سال ها تحصیل و اخذ درجه اجتهاد به وطنش بازگشت و با اقامت در زادگاهش و تأسیس مدرسه ای به نام سلیمانیه به نشر حقایق و آثار علوم و ترویج احکام و رسوم شرع مقدس اسلام مشغول شد. وی در امر به معروف و نهی از منکر، تصفیه اخلاق عمومی و زهد و تقوی مشهور خاص و عام بود و لحظه ای از خدمت به اسلام و مسلمین غفلت نمی کرد. در هر جایی و هر زمانی که احساس می کرد خطری متوجه اسلام است، احساس مسئولیت می کرد و در جهت دفع آن همت می گماشت.
وی در دوران زندگی خویش، پیوسته در اعانت به مظلومان از دیگران گوی سبقت را می ربود و از ضعفا و بیچارگان دائما حمایت می کرد و همین موضوع، موجب محبوبیت روزافزون وی نزد مردم می شد. این دانشمند والامقام در کنار تدریس و رسیدگی به مشکلات و گرفتاری های مردم، از تألیف کتب نیز غافل نبود و آثار ارزشمندی را از خود به یادگار گذاشت.
این شخصیت گران قدر، سرانجام در روز 24 یا 25 فروردین 1264ش (27 یا 28 جمادی الثانی 1302ق)، وفات یافت و در روستای سلیمان آباد تنکابن به خاک سپرده شد.