تنک مایه

/tonokmAye/

لغت نامه دهخدا

تنک مایه. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) که سرمایه مالی یا علمی او کم است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
نه درخورد سرمایه کردی کرم
تنک مایه بودی از آن لاجرم.
( بوستان ).
وگر تنگدستی تنک مایه ای
سعادت بلندش کند پایه ای.
( بوستان ).
رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

که سرمایه مالی یا علمی او کم است .

پیشنهاد کاربران

بپرس