تنویخ. [ ت َن ْ ] ( ع مص ) طاقت بخشیدن خدای زمین را که بردارد آب را: نوخ اﷲ الارض طروقةً للماء؛ یعنی زمین را طاقتی بخشید خدای که بردارد آب را. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || فروخوابانیدن شتر نر، ماده را تا گشنی کند، پس فروخوابید آن ماده شتر: نوخ الجمل الناقة تنویخاً فتنوخت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تنوّخ شود.
