تنواء. [ ت َن ْ ] ( ع مص ) نَوْء. برخاستن به کوشش و مشقت تمام. || بگرانی برخاستن : ناء بالحمل. || گران و مائل گردانیدن کسی را: ناء به الحمل ، منه قوله تعالی : ما ان مفاتحه لتنوء بالعصبة ؛ ای لتُنی العصبة بثقلها. || افتادن از گرانباری : ناء فلان ( از اضداد است ). ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
