[ویکی فقه] واژه تنها تخلص عبداللطیف خان (د ۱۱۱۶ق/۱۷۰۴م) از شاعران پارسی گوی شبه قاره است. وی را به داشتن طبع روان و تخیل شاعرانه و توانایی در انشاء ستوده اند.
تنهای پنجابی (د ۱۱۱۶ق/۱۷۰۴م)، عبداللطیف خان معروف به تنهای پنجابی متخلص به «تنها» شاعر روزگار اورنگ زیب عالمگیر (حک ۱۰۶۸-۱۱۱۸ق). وی خواهرزاده و شاگرد میرزا جلال اسیر شهرستانی بود.
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
از دوستان تنها می توان از محمدعلی تنها،
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
دیوان وی به گفتـۀ صاحب مجمع النفایس مشتمل بر ۲۰۰، ۱ بیـت است،
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
...
تنهای پنجابی (د ۱۱۱۶ق/۱۷۰۴م)، عبداللطیف خان معروف به تنهای پنجابی متخلص به «تنها» شاعر روزگار اورنگ زیب عالمگیر (حک ۱۰۶۸-۱۱۱۸ق). وی خواهرزاده و شاگرد میرزا جلال اسیر شهرستانی بود.
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
از دوستان تنها می توان از محمدعلی تنها،
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
دیوان وی به گفتـۀ صاحب مجمع النفایس مشتمل بر ۲۰۰، ۱ بیـت است،
آرزو، علی خان، مجمع النفایس، ج۱، ص۳۴، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
...
wikifeqh: تنهای_پنجابی