تنها خوردن. [ ت َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) تنها خود خوردن و به کسی ندادن : ولیکن نباید که تنها خوری ز درویش درمانده یاد آوری.( بوستان ).رجوع به تنهاخوار و تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.
