تنها خوار

لغت نامه دهخدا

تنهاخوار. [ ت َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) تنهاخور. کنود. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
بداند هرکه باتدبیر باشد
که تنهاخوار، تنهامیر باشد.

نظامی.

تنها خور . کنود

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید