تنه و توشه. [ ت َ ن َ / ن ِ وُ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) مجموع پهناو درازا و سطبرای آدمی : او به تنه و توشه فلان است.( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به تنه توشه شود.
