تنه توشه. [ت َ ن َ / ن ِ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) بالا و پهنا و فربهی یا لاغری. اندازه : به تنه توشه من است ؛ یعنی در بالا و پهنا و فربهی و لاغری مانند من است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به «تنه و توشه » شود.
