تنفس دهان به دهان، یکی از انواع تنفس مصنوعی و نوعی کمک یا تحریک تنفس است که در آن امدادگر دهان خود را به دهان قربانی می چسباند و هوا را به ریه های فرد می رساند. [ ۱] [ ۲] تنفس مصنوعی انواع مختلفی دارد، اما به طور کلی شامل تأمین هوا برای شخصی است که نفس نمی کشد یا به تنهایی تلاش تنفسی کافی انجام نمی دهد. [ ۳] تنفس دهان به دهان برای برقراری تنفس داخلی، برای بیمار دارای ضربان قلب و یا بخشی از احیای قلبی ریوی ( CPR ) برای بیمار بدون ضربان قلب انجام می شود.
تنفس مصنوعی ( و از این رو تنفس خارجی ) از طریق فشار دستی از بیرون به ریه ها یا با دمیدن نجات دهنده به داخل ریه های بیمار یا با استفاده از دستگاه مکانیکی برای این منظور حاصل می شود. اثبات شده است که روش دمیدن ( دهان به دهان ) نسبت به روش هایی که شامل دستکاری مکانیکی قفسه سینه یا کشیدن بازوهای بیمار است، ( مثلاً مانند روش سیلوستر، روش نلسون و غیره ) مؤثرتر است. [ ۴] این روش همچنین به عنوان احیای هوای منقضی شده ( EAR ) ، تهویه هوای منقضی شده ( EAV ) ، تنفس نجات دهنده یا بوسه زندگی معروف است. تنفس دهان به دهان در سال ۱۹۵۰ به عنوان راهکار نجات جان معرفی شد. [ ۵]
احیای دهان به دهان بخشی از اکثر پروتکل های انجام احیای قلبی ریوی ( CPR ) است[ ۶] [ ۷] و آن را به عنوان مهارتی اساسی برای کمک های اولیه معرفی می کند. در برخی شرایط، احیای دهان به دهان نیز به طور جداگانه انجام می شود، به عنوان مثال در غرق شدن و مصرف بیش از حد مواد افیونی که تظاهر ابتدایی آن صرفاً قطع شدن تنفس باشد. اما عملکرد احیای دهان به دهان به تنهایی اکنون در اکثر پروتکل های متخصصان پزشکی محدود شده است و توصیه می شود در هر موردی که بیمار ناهشیار است و به اندازه کافی نفس نمی کشد، CPR کامل انجام دهند.
در سال ۱۷۷۳، پزشک انگلیسی ویلیام هاوز ( William Hawes ) ( زادهٔ ۱۷۳۶ – درگذشتهٔ ۱۸۰۸ ) شروع به تبلیغ قدرت تنفس مصنوعی برای احیای افراد غرق شده ( ظاهراً مرده ) کرد. وی به مدت یک سال به هر کسی که جسد فردی را ( که به مدت زمان معقولی در آب غوطه ور شده بود ) می یافت و احیا می کرد و فرد احیا شده را نزد او می آورد، از جیب خود پاداش پرداخت کرد. توماس کوگان ( Thomas Cogan ) پزشک انگلیسی دیگر، نیز در مدت اقامت در آمستردام و بر اثر آشنایی با جامعه ای که در سال ۱۷۶۷ برای حفظ حیات قربانیان حوادث آب تأسیس شد، به این موضوع علاقه مند شد و به هاوز پیوست. در تابستان سال ۱۷۷۴ هاوز و کوگان هر کدام پانزده نفر از دوستانشان را به جلسه ای در قهوه خانه فصل، قصر کلیسای سنت پل آوردند و در آنجا انجمن سلطنتی انسانی را به عنوان یک گروه مبارز برای کمک های اولیه و احیا تأسیس کردند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتنفس مصنوعی ( و از این رو تنفس خارجی ) از طریق فشار دستی از بیرون به ریه ها یا با دمیدن نجات دهنده به داخل ریه های بیمار یا با استفاده از دستگاه مکانیکی برای این منظور حاصل می شود. اثبات شده است که روش دمیدن ( دهان به دهان ) نسبت به روش هایی که شامل دستکاری مکانیکی قفسه سینه یا کشیدن بازوهای بیمار است، ( مثلاً مانند روش سیلوستر، روش نلسون و غیره ) مؤثرتر است. [ ۴] این روش همچنین به عنوان احیای هوای منقضی شده ( EAR ) ، تهویه هوای منقضی شده ( EAV ) ، تنفس نجات دهنده یا بوسه زندگی معروف است. تنفس دهان به دهان در سال ۱۹۵۰ به عنوان راهکار نجات جان معرفی شد. [ ۵]
احیای دهان به دهان بخشی از اکثر پروتکل های انجام احیای قلبی ریوی ( CPR ) است[ ۶] [ ۷] و آن را به عنوان مهارتی اساسی برای کمک های اولیه معرفی می کند. در برخی شرایط، احیای دهان به دهان نیز به طور جداگانه انجام می شود، به عنوان مثال در غرق شدن و مصرف بیش از حد مواد افیونی که تظاهر ابتدایی آن صرفاً قطع شدن تنفس باشد. اما عملکرد احیای دهان به دهان به تنهایی اکنون در اکثر پروتکل های متخصصان پزشکی محدود شده است و توصیه می شود در هر موردی که بیمار ناهشیار است و به اندازه کافی نفس نمی کشد، CPR کامل انجام دهند.
در سال ۱۷۷۳، پزشک انگلیسی ویلیام هاوز ( William Hawes ) ( زادهٔ ۱۷۳۶ – درگذشتهٔ ۱۸۰۸ ) شروع به تبلیغ قدرت تنفس مصنوعی برای احیای افراد غرق شده ( ظاهراً مرده ) کرد. وی به مدت یک سال به هر کسی که جسد فردی را ( که به مدت زمان معقولی در آب غوطه ور شده بود ) می یافت و احیا می کرد و فرد احیا شده را نزد او می آورد، از جیب خود پاداش پرداخت کرد. توماس کوگان ( Thomas Cogan ) پزشک انگلیسی دیگر، نیز در مدت اقامت در آمستردام و بر اثر آشنایی با جامعه ای که در سال ۱۷۶۷ برای حفظ حیات قربانیان حوادث آب تأسیس شد، به این موضوع علاقه مند شد و به هاوز پیوست. در تابستان سال ۱۷۷۴ هاوز و کوگان هر کدام پانزده نفر از دوستانشان را به جلسه ای در قهوه خانه فصل، قصر کلیسای سنت پل آوردند و در آنجا انجمن سلطنتی انسانی را به عنوان یک گروه مبارز برای کمک های اولیه و احیا تأسیس کردند. [ ۸]
wiki: تنفس دهان به دهان