تنغر. [ ت َ ن َغ ْ غ ُ ] ( ع مص ) دیگرگون گردیدن بر کسی و خشم گرفتن و ترسانیدن. || پرخشم شدن. || انگشت را در حلق کسی درآوردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
