تندیور

لغت نامه دهخدا

تندیور. [ت ُن ْدْ ] ( اِ ) جستن و برجستن. ( برهان ) ( آنندراج ). || ( ص ) برجهنده و رقصنده. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس