تندیسه. [ ت َ س َ / س ِ] ( اِ مرکب ) بمعنی تندیس است که تمثال و صورت و مانند و غیره باشد. ( برهان ). پیکر و تصویر و تمثال. ( ناظم الاطباء ). صورت که پیکر نیز گویندش. ( شرفنامه منیری ). بمعنی تندس است. ( فرهنگ جهانگیری ) : بیاراست آن را به مه پیکران به اشکال تندیسه بیکران.
معروفی ( از فرهنگ جهانگیری ).
رجوع به تندیس شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - صورت تصویر تمثال . ۲- مجسمه. ۳ - پیکر جثه . ۴ - کالبد قالب .
