که هر جای تندی نباید نمود
سر بی خرد را نباید ستود.
فردوسی.
شهنشاه در جنگ مردی نموددلیری و تندی و گُردی نمود.
فردوسی.
چو آشفته شد شیر تندی نمودسر نیزه را سوی او کرد زود.
فردوسی.
چرا تندی نماید مهربانی که از دلدار نَشْکیبد زمانی.
( ویس و رامین ).
پدر را جفا کرد و تندی نمودکه آخر ترا نیز دندان نبود.
( بوستان ).
و رجوع به تند و تندی کردن شود.