تندرأی. [ ت ُ رَءْی ْ ] ( ص مرکب ) کوتاه اندیش. ( غیاث اللغات ). کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش. ( آنندراج ). بی پروا و بی فکر و بی اندیشه و غافل. ( ناظم الاطباء ). تندرای : مکن مردم آزاری ای تندرای که ناگه رسد بر تو قهر خدای.سعدی ( از آنندراج ).رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.