تند روش

لغت نامه دهخدا

تندروش. [ ت ُ رَ وِ ] ( ص مرکب ) تیزرفتار. سریعالحرکه. تندرفتار. تندرو. پرتلاطم :
چو کوه کوه در او موجهای تندروش
چو پیل پیل نهنگان هول مردمخوار.

فرخی.

رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.

تیز رفتار . تند رو

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید