تندبوی. [ ت ُ ] ( ص مرکب ) که بوی تند و تیز دارد. که بویی شدید دارد. که بوی شدیدالاثر دارد، خوش یا ناخوش : نفاح ؛ تندبوی. ( منتهی الارب ). رجوع به تند شود.
