تنحی. [ ت َ ن َح ْ حی ] ( ع مص ) ( از «ن ح و» ) تکیه کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || ( ع مص ) از «ن ح ی » ) دور شدن. ( زوزنی ). با یک سوی شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). زایل شدن و دور شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال : نحاه عن مکانه فتنحی عنه. ( اقرب الموارد ).
