تنبیدن

تُنبیدَن/ tonbidăn :فروریختن، آوار شدن.
( رُمبیدن هم آمده است )
عزیزم
زبانزد:
یا به گر همشتی سینه ی دیوار را توانستی تُنبانید.
کلیدر
محمود دولت آبادی
رمبیدن/ romb - id - an ( مصدر فعل لازم. ، بن مضارع: رمب ) ۱. ( گفتگو ) ریختن آوار و مانند آن؛ خراب شدن؛ ویران شدن.
... [مشاهده متن کامل]

تنبیدن/ tonbidăn :فرو ریختن، آوار شدن.
( رُمبیدن هم آمده است ) .
مانند: فرسایش عباس جان، از ترِختی تا تُنبیدنش، خود داستان ها دارد.
کلیدر
محمود دولت آبادی

این واژه در منطقه بم و نرماشیر به معنای فرو ریختن ساختمان میباشد

تنبیدن به ضم تا در گویش قدیمی همدانی فرورفتگی اشیا در اثر ضربه است
مثلا فرورفتگی دنده را میگویند تنبیدگی