تنب
/tonb/
لغت نامه دهخدا
تنب. [ تُمب ْ ] ( اِخ ) دو جزیره نزدیک بهم که میان قشم و ساحل جنوبی خلیج فارس واقع است. رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 شود.
تنب. [ ت ُن ْ ن َ / ت ِن ْ ن َ ] ( اِخ ) دهی است به شام و از آن است محمدبن محمدبن عقیل محدث اوستاد در فن انشاء. و صالح تنبی راوی. ( منتهی الارب ).قریه ای بزرگی است از قراء حلب. ( از معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
ریشهٔ �تُنبیدن� به معنی �برهم ریختن و خراب شدن�، صدای بَم شبیهِ کوبیدن بر طبلی بزرگ یا صدای رعد
درخت صنوبر
تنب و تمب هردو در گویش های فارسی جنوب کشور به معنی تپه کم ارتفاع است.