تَناوُلی، پرویز (تهران ۱۳۱۶ش)
تَناوُلی، پرویز
تَناوُلی، پرویز
مجسمه ساز ایرانی. با مواد و مصالح مختلف، و در ابعاد گوناگون مجسمه ساخته، و از اسلوب های مختلف بهره برده است. در آثار سه بعدی اش، با درونمایه های دینی طبع آزمایی کرد، و در ایجاد مکتب سقاخانه نقش داشت. در ۱۳۳۹ش خلق مجموعۀ هیچ را آغاز کرد، و تا دهۀ ۱۳۴۹ش آن را پی گرفت؛ این مجموعه اعتراضی در برابر کارهای تقلیدی بود، و بسیار شهرت یافت. سپس مجموعۀ قفل را پدیدآورد؛ در برخی از آثار این مجموعه، قفل ها با اندام آدمی درهم تنیده اند. بعدها با تأثیر از فرهاد کوه کن، مجسمه ساز اساطیری پیش از اسلام، مجموعۀ دیوار را خلق کرد. ایجاز، مهارت، دقّت، و پرداخت عالیِ نقش برجسته هایش، و نیز چکیده نمایی و طراحی موشکافانۀ مجسمه هایش، از نگاه خلاق، و توجه او به مهارت و استادکاری نشان دارند. در هنرستان هنرهای زیبا، و بعد در ایتالیا، ابتدا در کارارا و سپس در آکادمی بررا، میلان، نزد مارینو مارینی، (۱۹۵۸ـ۱۹۶۰) هنر آموخت. در کالج هنرها و طراحی مینیاپولیس (۱۹۶۲ـ۱۹۶۳)، و دانشگاه تهران (۱۳۴۳ش) به تدریس پرداخت. در ۱۳۳۹ش آتلیۀ کبود را با نمایش آثار مارکو گریگوریان، سهراب سپهری، بیژن صفّاری، و حسین زنده رودی افتتاح کرد. نمایش سراسری آثار هنرمندان ایرانی را در امریکا ـ نخست در مینیسوتا (۱۹۶۱) ـ ترتیب داد. در ۱۳۴۶ش همراه با کامران دیبا و رکسانا صبا، کافۀ هنرمندان با نام رشت ۲۹، و سپس همراه با محصص، سپهری، سعیدی، و زنده رودی، کلوپ ۵ را تأسیس کرد. انجمن فرش تهران را در ۱۳۵۲ش بنیاد نهاد، و از فرش های ایلی ایران چندین نمایش سراسری ترتیب داد. نمایشگاه مجموعه قفل های ایرانی، و نمایشگاه اخیرش از آثار فلزی در موزۀ اشمولین، آکسفورد (۲۰۰۰) برگزار شد. در تهران و ونکوور زندگی و هنرآفرینی می کند.
تَناوُلی، پرویز
تَناوُلی، پرویز
مجسمه ساز ایرانی. با مواد و مصالح مختلف، و در ابعاد گوناگون مجسمه ساخته، و از اسلوب های مختلف بهره برده است. در آثار سه بعدی اش، با درونمایه های دینی طبع آزمایی کرد، و در ایجاد مکتب سقاخانه نقش داشت. در ۱۳۳۹ش خلق مجموعۀ هیچ را آغاز کرد، و تا دهۀ ۱۳۴۹ش آن را پی گرفت؛ این مجموعه اعتراضی در برابر کارهای تقلیدی بود، و بسیار شهرت یافت. سپس مجموعۀ قفل را پدیدآورد؛ در برخی از آثار این مجموعه، قفل ها با اندام آدمی درهم تنیده اند. بعدها با تأثیر از فرهاد کوه کن، مجسمه ساز اساطیری پیش از اسلام، مجموعۀ دیوار را خلق کرد. ایجاز، مهارت، دقّت، و پرداخت عالیِ نقش برجسته هایش، و نیز چکیده نمایی و طراحی موشکافانۀ مجسمه هایش، از نگاه خلاق، و توجه او به مهارت و استادکاری نشان دارند. در هنرستان هنرهای زیبا، و بعد در ایتالیا، ابتدا در کارارا و سپس در آکادمی بررا، میلان، نزد مارینو مارینی، (۱۹۵۸ـ۱۹۶۰) هنر آموخت. در کالج هنرها و طراحی مینیاپولیس (۱۹۶۲ـ۱۹۶۳)، و دانشگاه تهران (۱۳۴۳ش) به تدریس پرداخت. در ۱۳۳۹ش آتلیۀ کبود را با نمایش آثار مارکو گریگوریان، سهراب سپهری، بیژن صفّاری، و حسین زنده رودی افتتاح کرد. نمایش سراسری آثار هنرمندان ایرانی را در امریکا ـ نخست در مینیسوتا (۱۹۶۱) ـ ترتیب داد. در ۱۳۴۶ش همراه با کامران دیبا و رکسانا صبا، کافۀ هنرمندان با نام رشت ۲۹، و سپس همراه با محصص، سپهری، سعیدی، و زنده رودی، کلوپ ۵ را تأسیس کرد. انجمن فرش تهران را در ۱۳۵۲ش بنیاد نهاد، و از فرش های ایلی ایران چندین نمایش سراسری ترتیب داد. نمایشگاه مجموعه قفل های ایرانی، و نمایشگاه اخیرش از آثار فلزی در موزۀ اشمولین، آکسفورد (۲۰۰۰) برگزار شد. در تهران و ونکوور زندگی و هنرآفرینی می کند.
wikijoo: تناولی،_پرویز_(تهران_۱۳۱۶ش)