تناوب مداری زمان مورد نیازی است تا جسمی چرخش به دور جسم دیگری را در مداری کامل کند. واحد اندازه گیری این زمان برای اجسام آسمانی؛ یک سیاره یا سیارک به دور خورشید، ماه به دور یک سیاره، ستاره یا سیاره ای بر گرد یک ستاره، یا ستاره های دوتایی، سال است که معمولاً مقدار آن با سال زمینی سنجیده می شود.
برای جرم یا جرم های فضایی در منظومهٔ شمسی، اشاره به این زمان را بیشتر یک دور، یا دورهٔ نجومی می نامند؛ که نمایان گر ۳۶۰ درجهٔ کامل گردش دو جسم است. برای مثال گردش سیارهٔ زمین به دور خورشید از یک نقطه بر روی صفحهٔ مداری، و هم ترازی دوباره با همان نقطه، بر پایهٔ موقعیت ستارگان. معمولاً در اشاره به دورهٔ مداری، تنها دوره یا دور ( P ) به کار می رود. مثلاً؛ مشتری دارای یک دوره، دورهٔ نجومی، یا تناوب مداری ۱۱٫۸۶ ساله است.
تناوب های مداری در اخترشناسی، بر پایهٔ مورد، و نیاز در یکاهای مختلف زمان بیان می شوند، و اغلب در ساعت، روز یا سال. آنها را همچنین می توان زیر تعریف های گوناگون خاص اخترشناسی که عمدتاً توسط تأثیر پدیده های کوچک ولی پیچیده و ابدی گرانشی توسط دیگر اجرام آسمانی تعریف کرد. چنین تغییراتی شامل قرار گرفتن های واقعی مرکز ثقل میان دو سامانه نجومی ( مرکز سنگینی سراسری ) ، پریشیدگی ها توسط دیگر سیاره ها یا اجرام، رزنانس مداری، نسبیت عام، و غیره نیز می شود. بیشتر این ها توسط نظریه های نجومی پیچیده، با استفاده از دانش مکانیک سماوی، و با کمک مشاهدات دقیق موضعی بررسی اجرام آسمانی، از طریق اخترسنجی بررسی شده اند.
قانون سوم کپلر نحوهٔ محاسبهٔ این مدت را برای ذره ای که در مدار می چرخد اینگونه شرح می دهد:
که در آن:
اگر ذره ای بدور جسمی بسیار بزرگتر از خودش بچرخد می توان در محاسبه، جرم را برای هر دو جسم نادیده گرفت. به طور مثال در محاسبهٔ تناوب مداری ماهوارهٔ عربسات بدور زمین، جرم ماهواره نسبت به زمین بسیار ناچیز است و می توان آن را نادیده انگاشت و به صورت زیر محاسبه نمود:
فرض کنید دو جسم با جرم تقریباً یکسان مانند ستاره های دوتایی دور نقطه ای واحدی بگردند برای محاسبهٔ دقیق باید جرمشان را در نظر گرفت:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای جرم یا جرم های فضایی در منظومهٔ شمسی، اشاره به این زمان را بیشتر یک دور، یا دورهٔ نجومی می نامند؛ که نمایان گر ۳۶۰ درجهٔ کامل گردش دو جسم است. برای مثال گردش سیارهٔ زمین به دور خورشید از یک نقطه بر روی صفحهٔ مداری، و هم ترازی دوباره با همان نقطه، بر پایهٔ موقعیت ستارگان. معمولاً در اشاره به دورهٔ مداری، تنها دوره یا دور ( P ) به کار می رود. مثلاً؛ مشتری دارای یک دوره، دورهٔ نجومی، یا تناوب مداری ۱۱٫۸۶ ساله است.
تناوب های مداری در اخترشناسی، بر پایهٔ مورد، و نیاز در یکاهای مختلف زمان بیان می شوند، و اغلب در ساعت، روز یا سال. آنها را همچنین می توان زیر تعریف های گوناگون خاص اخترشناسی که عمدتاً توسط تأثیر پدیده های کوچک ولی پیچیده و ابدی گرانشی توسط دیگر اجرام آسمانی تعریف کرد. چنین تغییراتی شامل قرار گرفتن های واقعی مرکز ثقل میان دو سامانه نجومی ( مرکز سنگینی سراسری ) ، پریشیدگی ها توسط دیگر سیاره ها یا اجرام، رزنانس مداری، نسبیت عام، و غیره نیز می شود. بیشتر این ها توسط نظریه های نجومی پیچیده، با استفاده از دانش مکانیک سماوی، و با کمک مشاهدات دقیق موضعی بررسی اجرام آسمانی، از طریق اخترسنجی بررسی شده اند.
قانون سوم کپلر نحوهٔ محاسبهٔ این مدت را برای ذره ای که در مدار می چرخد اینگونه شرح می دهد:
که در آن:
اگر ذره ای بدور جسمی بسیار بزرگتر از خودش بچرخد می توان در محاسبه، جرم را برای هر دو جسم نادیده گرفت. به طور مثال در محاسبهٔ تناوب مداری ماهوارهٔ عربسات بدور زمین، جرم ماهواره نسبت به زمین بسیار ناچیز است و می توان آن را نادیده انگاشت و به صورت زیر محاسبه نمود:
فرض کنید دو جسم با جرم تقریباً یکسان مانند ستاره های دوتایی دور نقطه ای واحدی بگردند برای محاسبهٔ دقیق باید جرمشان را در نظر گرفت:
wiki: تناوب مداری