تناهض

لغت نامه دهخدا

تناهض. [ ت َ هَُ ] ( ع مص ) بسوی یکدیگر درواشدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بسوی یکدیگر حمله بردن. ( ناظم الاطباء ). || آهنگ کردن دو خصم در حرب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس