تناس

/tanAs/

لغت نامه دهخدا

تناس. [ ت َ ] ( اِ ) فتق ؛ پاره شدن تناس ؛ بیرون آمدن فتق. ( ناظم الاطباء ). یا تن آس. قیله. ادره. بادگندی. غری. فتق بیضه. دبه خایه.

فرهنگ فارسی

پاره شدن تناس بیرون آمدن فتق . باد گندی .

گویش مازنی

/tenaas/ ورم بیضه – فتق - به پشت به زمین خوردن ۳دراز کشیدن

پیشنهاد کاربران

تِناس . در زبان لکی به بوی بد می گویند بو تِناس یعنی بوی مُردار و بوی بد
بو تِناس اَژی هاتی
یعنی بوگندو کسی که بوی بد میده
تناس/ tn�s : قشر، لایه ای که بر اثر آفتاب، باد یا تشنگی روی لب ها بندد.
زبانزد:
لبهایش تناس بسته و خشک بود.
کلیدر
محمود دولت آبادی

بپرس