تناء

لغت نامه دهخدا

تناء. [ ت ُن ْ ناءْ ] ( ع اِ ) ج ِتانی ٔ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). دهداران. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به تانی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس