تن پرست. [ تَم ْ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) تن پرور و کاهل و بیکارو بیعار و کسی که به ناز و نعمت خود را پروراند. ( ناظم الاطباء ). تن پرور. تن آسای. ( آنندراج ) : آنچه میدانند ماتم تن پرستان شورهاست دار نخل دیگران ورایت منصور ماست.
صائب ( ازآنندراج ).
|| شهوتی و تنبل. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - آنکه تنش را دوست دارد تن پرور . ۲ - خود خواه .