تمیمی ابوعبدالله محمد

تَمیمی، ابوعبدالله محمد (قرن ۴ق)
داروشناس و پزشک. در بیت المقدس متولد شد. نیای او، سعید، نیز پزشک و همنشین یعقوبی بوده است و ابوعبدالله برخی از معلوماتش را از او فرا گرفت. در بیت المقدّس نزد راهبی به نام زکریا بن ثوابه به فراگیری طب پرداخت. او برای تکمیل دانسته های خود به شهرهای مختلف سفر کرد و مورد توجه خاص حاکمان آن شهرها قرار می گرفت. سرانجام به مصر رفت و کتاب معروف مادّةالبقاء را برای یعقوب بن کِلّس، وزیر فاطمی مصر، نوشت. او تا پایان عمر در مصر ماند و دست کم تا ۳۷۰ق زنده بوده است. شهرت او بیشتر به علت داروسازی و داروشناسی او بود. همچنین اخلاق علمی پسندیده ای داشته است چرا که هیچ کس را بدون دلیلِ روشن رد نکرده است و نیز امانت علمی را به خوبی نگه داشته است، همچنین در تشخیص، پیشگیری، و درمان بیماری های همه گیر خبره بوده است. از آثار موجود او کتاب معروف مادّةالبقاءُ و اصلاح فَسادالهَؤاء و التحرّز من ضرر الأوباء در ده مقاله (عمدتاً دربارۀ بیماری های همه گیر و شرایط محیطی مؤثر بر این امراض)، المرشد فی جواهر الأغذیة و قُوی المفردات من الأدویة و منافع خواص القرآن قابل ذکر است. همچنین مؤلفان قدیمی کتب دیگری را به او نسبت داده اند که موجود نیستند.