تمنه سارح. [ ] ( اِخ ) ( قسمتی از بسیاری ) و تمنه حارس یعنی ؛ قسمتی از آفتاب. و آن شهری بود که بر کوه افرائیم واقع و به یوشعبن نون داده شده و او آن را بنا کرده در آنجا ساکن شد و در زمان وفاتش نیز در آنجا مدفون گردید. سفر داوران 2:9 صحیفه یوشع 19:50 و24:30. اما درباره تمنه سارح دو قول است اولی آن است که تمنه سارح همان تمنه می باشد که بر راهی که رومانیان در میانه اورشلیم و انتی پاتویس ساخته و بطور تخمین سیزده میل و نیم به شمال غربی اورشلیم مسافت داشت واقع بود. و جیروم نیز گوید که این موضع در مرز و بومی که در میانه دان و یهودا می باشد واقع بود. ودر خرابه های این موضع به طرف جنوبی شهر مقبره ای میباشد که در سنگ تراشیده شده شامل نه قبر است و در جلواین مقبره ها رواقی است که ستونهای چندی در آن بنا کرده اند و در محل داخل شدن آن دویست سوراخ برای محل چراغ موجود است و در میان رواق چهارده ضریح است. پس از آن ایوانی است که شامل یک ضریح می باشد اما رأی صحیح آن است که این ضریح دخلی به زمان یوشع ندارد و درنزدیکی مقبره درخت سندیانی است که آن را شیخ الیتیم گویند و به مسافت سه میل بطرف شرقی آن قریه ای است که به کفر یوشع مشهور است دومی برآن است که همان کفر حارس میباشد که به مسافت نه میل بطرف جنوبی نابلس واقع است. سامریان گویند که یوشعبن نون و کالیب بن یفونه در آنجا مدفونند و یهود و سامریان متفقاً برآنند که مدفن یوشع در آنجا می باشد. ( از قاموس کتاب مقدس ).
فرهنگ فارسی
و تمنه حاریس یعنی قسمتی از آفتاب . و آن شهری بود که بر کوه افرائیم واقع و به یوشع بن نون داده شده و او آن را بنا کده و در آن جا ساکن شد و در زمان وفاتش در آنجا موفون گردید .
