تمنائی. [ ت َ م َن ْ نا ] ( اِخ ) شاعری است حروفی و براثر سخنان کفرآمیز با چندتن دیگر محکوم به قتل و سوختن گردید ( در زمان سلطان بایزید اول ). رجوع به تاریخ ادبیات ایران تألیف برون ترجمه حکمت ص 400 شود.
