تمظع

لغت نامه دهخدا

تمظع. [ ت َ م َظْ ظُ ] ( ع مص ) لیسیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال : تمظع ما عندنا؛ ای تلحسه ُ کله. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || در پی سایه ، از جایی بجایی رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || درنگ کردن از وقت چرانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال : تمظع فی الرعا، اذا تأخر عن الوقت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس