تمسک به خدا

[ویکی فقه] تمسک به خدا (قرآن). انسان هایی که ایمان آنها واقعی است خود را به خدا می سپارند و پیرو دستورات الهی هستند؛خداوند نیز جزای آنها را که از رحمت و فضلش می باشد به آنها اعطا می کند.
چنگ زدن به خداوند، از اسباب ورود به بهشت : «فاما الذین ءامنوا بالله و اعتصموا به فسیدخلهم فی رحمة منه و فضل...» «و اما کسانی که به خدا گرویدند و به او تمسک جستند به زودی (خدا) آنان را در جوار رحمت و فضلی از جانب خویش درآورد...» (برداشت مذکور بر این اساس است که ضمیر «به» به «الله» برگردد و ضمنا منظور از «رحمت» در آیه، بهشت باشد.) " فاما الذین آمنوا بالله و اعتصموا به... " این جمله ثواب کسانی را بیان می کند که برهان پروردگار خود را و نور نازل از ناحیه او را پیروی کرده اند. فاما الذین آمنوا بالله و اعتصموا به فسیدخلهم فی رحمة منه و فضل، آنان که به یگانگی خداوند اعتراف و پیامبرش را تصدیق کنند و به نوری که بر پیامبرش نازل کرده، تمسک جویند، خداوند آنان را در رحمت و نعمت خود- یعنی بهشت- و فزونی پاداش که تفضل خداوند و زاید بر استحقاق ایشان است، داخل خواهد کرد. و آنان را توفیق می دهد تا به فضل خداوند که مخصوص اولیاست، برسند و راه آنان که از نعمتهای الهی برخوردار شده اند، پیموده دنباله رو ایشان باشند و از هدایت ایشان استفاده کنند و دین و سنت آنها را پیروی نمایند.