تمرینات ایزومتریک

دانشنامه عمومی

تمرینات ایزومتریک ( به انگلیسی Isometric exercise ) در سال ۱۹۵۳م. توسط هتینگر و مولر معرفی شدند. این دو محقق افزایش معنی دار قدرت ایستا ( ۵٪ در هفته ) را در برنامه ای به مدت ۵ روز در هفته با حفظ انقباض های ۶ ثانیه ای با ۳/۲ شدت حداکثر گزارش نمودند. در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ میلادی این نوع تمرینها که ایزومتریک نام دارند به این علت که می توانست در هر مکان و زمان، بدون وسیله یا با امکانات کم انجام شوند رایج شد.
تمرین ایزومتریک شامل اعمال نیرو به وسیله عضلات علیه یک مقاومت ثابت ( مانند دیوار ) می باشد و در حین انجام آن طول عضله ثابت مانده اما حداکثر تانسیون در آن پدید می آید.
تمرینات ایزومتریک برای افزایش قدرت در زاویه خاصی از دامنه حرکت مفصلی انجام می شوند. بدین ترتیب که انجام این تمرینات قدرت را تنها در میزان زاویه ای که حرکت در آن دامنه صورت می گیرد و ۲۰ درجه بیشتر از آن افزایش می دهد. به همین سبب برای افزایش قدرت در سرتاسر دامنه حرکتی، لازم است تا حرکت در زوایای مختلف مفصل انجام گردد. انجام تمرینات ایزومتریک به تبحر و آگاهی کامل نیاز دارد، چرا که به عنوان مثال این تمرینات فشار خون سیستولیک را به صورت نیزه ای بالا برده و بدینگونه می توانند عامل بالقوه بالابردن ریسک حوادث قلبی عروقی گردند؛ بنابراین شخصی که تمرین ایزومتریک انجام می دهد باید در طول انقباض تنفس عادی و طبیعی خود را قطع ننماید. تمرینات ایزومتریک بعد از تمرینات ایزوتونیک و نیز در حین بازتوانی آسیب ها توصیه می گردند. [ ۱] [ ۲]
پس از تکمیل تحقیقات توسط ابداع کنندگان این نوع تمرینات ( هتینگر و مولر ) ، این دو محقق دستورالعمل تمرینی خود را اصلاح کرده و جدول ذیل را برای توسعه قدرت و استقامت ایزومتریک ( ایستا ) ارائه نمودند:[ ۳]
• MVC: حداکثر انقباض ارادی Maximal Voluntary Contraction
عکس تمرینات ایزومتریک
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس