تمرکز

تمرکز (فیلم ۲۰۱۵). تمرکز ( به انگلیسی: Focus ) یک فیلم کمدی رمانتیک و درام به نویسندگی و کارگردانی گلن فیکارا و جان ریکوآ است. این فیلم در ۲۷ فوریه ۲۰۱۵ در ایالات متحده آمریکا منتشر شد. [ ۵]
نیکی اسپرگن ( ویل اسمیت ) ، یک کلاهبردار، به یک کلاب شبانه می رود. در آنجا یک جیب بر بی تجربه به نام جس برت ( مارگو رابی ) ، سعی می کند وانمود کند شوهرش آنها را دیده و به این ترتیب نیکی را اغواء کند. نیکی متوجه می شود و به آنها پیشنهاد می کند هرگز موقع رویارویی با موقعیتی غیرمنتظره، تمرکز خود را ازدست ندهند. چند روز بعد، جس او را در کلابی دیگر پیدا می کند و او را قانع می کند تا مربی او شود.
نیک، جس را به نیواورلئان می برد و جس چند کلاهبرداری کوچک اجرا می کند. بعد به گروه نیکی معرفی می شود. بین آنها یک رابطه رمانتیک شکل می گیرد اما نیک ناراحت است؛ زیرا از پدرش آموخته که با همکارش وارد رابطه احساسی نشود. در مراسمی، نیک و جس سر یک قمارباز کلاه می گذارند. بعداً نیکی توضیح می دهد که جس «موش کور کوچک» بود که قرار نبود به این زودی از قضیه سردربیاورد. بعداً، او سهم جس را می دهد ولی با بی میلی، او را با قلبی شکسته رها می کند.
۳ سال بعد، نیکی برای رافائل گریگا کار می کند. گریگا باید یک تیم استرالیایی را شکست دهد تا قهرمان شود. نیکی قطعات ماشین های تیم استرالیایی را عوض می کند تا سرعتشان کم شود. در مهمانی قبل از مسابقه ، او جس را می بیند که دوست دختر گریگا شده است.
نیکی و جس دوباره رابطه شان را ازسر می گیرند. به هرحال، افراد گریگا آنها را می بینند و به انباری متروکه برده می شوند. جس فاش می کند می خواسته گریگا را اغواء کند تا ساعتش را بدزدد. اونز به نیکی تیر می زند و گریگا فرار می کند. بعداً معلوم می شود اونز پدر نیکی است. او نیکی و جس را به بیمارستان می برد و با پول نیکی فرار می کند.
سپس جس فاش می کند که ساعت گریگا را زده و با لبخند با نیکی وارد بیمارستان می شود.

تمرکز (علوم سیاسی)(centralization)
نظام متمرکزکردن وظایف اجرایی در دست وزارتخانه های اصلی دولت، با هدف یکدست کردن نهاد ها و سطح خدمات عرضه شده از سوی سازمان های دولتی. تمرکز از نظر ایدئولوژیکی غالباً با سوسیالیسم یا کمونیسم همراه بوده اما افزایش مداخلۀ دولت در امور جامعه نیز، به ویژه در قرن ۲۰ به تمرکز امور انجامیده است. در علوم سیاسی تمرکز نقطۀ مقابل سیاست آزاد گذاری است. وظایف اصلی دولت، که به اعتقاد هربرت اسپنسر، فیلسوف انگلیسی، عبارت از حفظ نظم در قلمرو دولت و دفاع از مرزها در برابر تجاوز خارجی بود، در دورۀ اخیر به شدت گسترش یافته است. در نتیجه، بیشتر کارهایی که پیش از این مقرراتی برای آن ها نبود یا به صلاحدید نهادهای محلی حاکم واگذار شده بود، به وزارت خانه های دولت سپرده شده است. منتقدان و مخالفان تمرکز، غالباً به تقاضاهایی استناد کرده اند که در داخل هر کشور برای برخورداری از خودمختاری بیشتر وجود دارد و گاه نیز دیدگاه های جدایی طلبانه ای را پذیرفته اند که خواستار استقلال حقوقی و اقتصادی بخش هایی از دولت موجودند. مثلاً، در انگلستان حکومت حزب کارگر که در مه ۱۹۹۷ روی کار آمد، با وضع قوانینی به ایجاد پارلمان اسکاتلند و مجلس ملی ویلز دست زد و برخی اختیارات قانون گذاری دولت مرکزی را به آن ها واگذار کرد. تمرکز، مانند دیوان سالاری، تقریباً به نحوی اجتناب ناپذیر مشکلاتی برای حکومت مردم سالارانه و آزادی های فردی ایجاد می کند و بالقوّه برای آن ها خطرناک است، اما همچنان به صورت یکی از زمینه های تعارض همیشگی میان مردم سالاری و آزادی از یک سو و داشتن حکومتی کارآمد و کارگشا از سوی دیگر باقی مانده است.