تمجد

لغت نامه دهخدا

تمجد. [ ت َ م َج ْ ج ُ ] ( ع مص ) تعظم. ( از اقرب الموارد ).

دانشنامه آزاد فارسی

تِمْجَد
تِمْجَد
شهر ویران و متروک شدۀ باستانی الجزایر، از شهرهای دورۀ روم باستان، درجنوب قسنطینه و ۳۵کیلومتری شهر بتنا در حاشیۀ شمالی صحرای بزرگ افریقا. این شهر در ۱۰۰م به فرمان امپراتور ترایانوس ساخته شد. شهر تمجد را در دورۀ رومیان، تاموگادی و تاموگاس می نامیدند. در قرن ۶م بربرها آن را نابود کردند، اما دوباره رونق یافت و سرانجام به تصرّف اعراب مسلمان درآمد و پس از مدتی متروک شد. نخستین حفاری ها را در محوطۀ باستانی تمجد، فرانسوی ها در ۱۲۹۸ق/۱۸۸۱م انجام دادند، و بقایای آثار ارزنده ای از دورۀ رومیان به دست آمد.

پیشنهاد کاربران

بپرس