تماوت

لغت نامه دهخدا

تماوت. [ ت َ وُ ] ( ع مص ) مردگی نمودن به دروغ. ( زوزنی ). خودرا مرده نمودن. ( آنندراج ). خود را به حالت مردن وانمود کردن. ( ناظم الاطباء ). || خود را واکشیدن از مناهی ، و پارسایی به دروغ و ریا. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

مردگی نمودن به دروغ . خود را مرده نمودن .

فرهنگ عمید

خود را مرده وانمود کردن، خود را به مردن زدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس