تمام گشتن

لغت نامه دهخدا

تمام گشتن. [ ت َ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) کامل گردیدن. تمام شدن. بپایان رسیدن :
مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر
ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم.
سعدی ( گلستان ).
مکن خانه برراه سیل ای غلام
که کس را نگشت این عمارت تمام.
سعدی ( بوستان ).
تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان
به فضل و منت پروردگار عالمیان.
سعدی.
واصل زحرف چون و چرا بسته است لب
چون ره تمام گشت جرس بی زبان شود.
کلیم ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کامل گردیدن تمام شدن بپایان رسیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس