تماشارو

لغت نامه دهخدا

تماشارو. [ ت َ رَ / رُو ] ( نف مرکب ) که بتماشا رود. تماشارونده. تفرج کننده. ج ، تماشاروان :
تماشاروان باغ بگذاشته
مغان از چمن رخت برداشته.
نظامی.
رجوع به تماشا و دیگر ترکیبهای آن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس