تلگیر.[ ت ُ ] ( نف مرکب ) در تداول عامه آنکه علاج خلاشمه کندو غالباً این کار زنان را باشد. زنی که لپه و نخود و مانند آن که در خیشوم شیرخواری ماند بیرون کند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به تل گرفتن شود.
