تلک پلک

لغت نامه دهخدا

تلک پلک. [ت ِ ل ِ پ ِ ل ِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) در تداول مردم رخت و متاع ناچیز خانه. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

در تدوال مردم رخت و متاع ناچیز خانه .

گویش مازنی

/ralek palek/ پس مانده – باقی مانده

پیشنهاد کاربران

بپرس