تلویزیون ایران

در مهر ۱۳۳۷ با تصویب مجلس شورای ملی و تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن، حبیب الله ثابت پاسال تلویزیون ایران را افتتاح کرد، که در ماه های نخست فقط دو ساعت برنامه داشت. پس از آن مسئولیت راه اندازی تلویزیون دولتی ایران به رضا قطبی، سرپرست مرکز تحقیقات علمی، محول شد. تلویزیون ملی ایران در ۴ آبان ۱۳۴۵ با برنامۀ آزمایشی افتتاح شد، و در نوروز ۱۳۴۶ رسماً فعالیت حرفه ای خود را آغاز کرد. ازجمله افرادی که امور اصلی را بر عهده گرفتند، فرخ غفاری، مصطفی فرزانه، ملک ساسان ویسی، فریدون مکانیک، سیروس هدایت، و سیاوش عماد درخور ذکرند. به تدریج گروه های دیگری از جوانان جذب بخش های مختلف تلویزیون ملی ایران شدند و ساختن فیلم مستند، داستانی و مجموعه ها را رونق دادند که از آن جمله اند: فریدون رهنما، ناصر تقوایی، نعمت حقیقی، پرویز کیمیاوی، احمد فاروقی قاجار، منوچهر عسگری نسب، جلال مقدم، پرویز صیاد، منوچهر طیاب، علی حاتمی، همایون شهنواز، نادر ابراهیمی، نصیب نصیبی، و مسعود اسدالهی. مدیریت قطبی تا روزهای انقلاب ادامه یافت، و پس از آن در چند دورۀ طولانی مدیریت صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به محمد هاشمی، علی لاریجانی، و عزت الله ضرغامی محول شد. در دورۀ لاریجانی تعداد کانال های داخلی به شش شبکه افزایش یافت، و چند شبکۀ برون مرزی نیز راه اندازی شد. برای تأمین برنامه های این شبکه ها حجم گسترده ای از برنامه ها و مجموعه ها تولید یا از خارج خریداری شد.